Wygląd

Lew ma muskularne ciało z bardzo silnymi przednimi łapami. Jego ubarwienie waha się od płowego i szarego do żółtawo-czerwonego i ciemnobrązowego. Kolor jego nosa staje się ciemniejszy z wiekiem u obu płci, a grzywy z czasem stają się bardziej wyrażone i ciemniejsze. Lew azjatycki ma mniejszą i krótszą grzywę niż lew afrykański, dlatego ich uszy są zawsze widoczne. Samce lwów azjatyckich mają bardziej wyraźną kępkę włosów na łokciach niż ich krewni w Afryce. Najbardziej uderzającą cechą jest jednak charakterystyczna skóra brzucha (fałd brzuszny) lwa azjatyckiego, która jest rzadko spotykana u lwów zamieszkujących Afrykę.

Występowanie

Do przełomu XIX i XX wieku lew azjatycki występował tylko w lesie Gir w Gujarat w Indiach. Obecnie lwy występują również poza obszarem chronionym Gir, np. w lasach Girnar, Mitiyala, na obszarach przybrzeżnych Sutrapada-Kodinar, Jafarabad-Rajula aż do wzgórz Savarkundla i Palitatna.

Lew azjatycki występuje głównie w siedliskach leśnych, natomiast lew afrykański zamieszkuje głównie ekosystemy sawannowe. Lwy azjatyckie preferują wilgotne lasy mieszane.

Behawior

Lwy azjatyckie są aktywne głównie w nocy i o zmierzchu. Większą część dnia spędzają na odpoczynku. Podobnie jak lwy afrykańskie żyją w złożonym systemie społecznym, ale struktura stada różni się, a nawet zmienia się lokalnie w zależności od dostępności zasobów. Wielkość stada lwów azjatyckich (mierzona liczbą dorosłych samic) jest zwykle mniejsza niż w populacjach lwów afrykańskich.

Pożywienie

Lew azjatycki poluje głównie na zwierzęta kopytne, takie jak małe jelenie i antylopy.

Główne zagrożenia

W przeszłości lwy azjatyckie zostały zredukowane do jednej populacji z powodu łowiectwa oraz utraty i fragmentacji siedlisk. Chociaż zagrożenia te zostały przezwyciężone dzięki rygorystycznej ochronie, obecnie główne zagrożenia są w dużej mierze związane z konfliktami między człowiekiem a kotami spowodowanymi ich bliskim sąsiedztwem.