Pantera sundajska
Neofelis diardi
Pantera sundajska
Pantera sundajska niegdyś była uznawana za podgatunek pantery mglistej, jednak po przeprowadzeniu dokładnych badań genetycznych została wyodrębniona jako osobny gatunek.
WYGLĄD
Pantera sundajska ma drobniejszy wzór na futrze i bardziej szare futro niż pantera mglista. Jego szare futro ma wzory przypominające chmury, ciemniejsze od tła. Ten szczególny wzór futra i region, w którym występuje (Sundaland lub Sunda Region odnosi się do wysp Sumatra, Borneo, Jawa, Bali i Półwyspu Malajskiego) nadają nazwę Sunda Nebelleopard. Z Borneo odnotowano obecność czarnych i bladogich zwierząt, ale te morfy kolorów nie zostały zarejestrowane podczas coraz intensywniejszych badań pułapek na kamery na całej wyspie. Kończyny lamparta Sunda są stosunkowo krótkie i oznaczone czarnymi plamkami. Jego ogon jest bardzo długi (76-88 % długości głowy i ciała) z czarnymi plamkami i pierścieniami skierowanymi w stronę wierzchołka. Samce ogony są zazwyczaj długie i smukłe, ale samice mają tendencję do dość puszyste ogony. Jego kły, podobnie jak u N. nebulosa, są bardzo długie w stosunku do wielkości czaszki, dłuższe niż u wszystkich innych gatunków Felidów (z wyjątkiem N. nebulosa).
Długi ogon i krótkie nogi umożliwiają mu łatwe poruszanie się po drzewach. Sunda Nebelleopard jest największą felidą zamieszkującą Borneo.
Rozróżnienie na pantere Sundajską Borneańską i Sundajską Sumatrzańską
Występowanie i siedliska
Brunei Darussalam; Indonesia (Sumatera, Kalimantan); Malezja (Sarawak, Sabah), Sumatra i Borneo
Pantera sundajska prowadzi półnadrzewny tryb życia, co utrudnia badania prowadzone fotopułapkami. Siedliska nie należą eksluzywnie do jednego samca, jak to jest np w przypadków lwów. Badania wykazały, że samce pantery sundajskiej tolerował się na jednej przestrzeni.
Behawior
Pantera sundajska jest głównie aktywna w nocy, jednak nie tylko. Badania wykazały przypadki, w których koty te polowały w trakcie dnia.
Pożywienie
Pantera sundajska żywi się głównie małymi i średnimi ssakami, takimi jak małpy, jeżozwierze i kanczyle, a także ptakami i gadami, które łapie podczas polowań w koronach drzew, wykorzystując swoją zręczność i zdolności wspinaczkowe.
Główne zagrożenia
Z badań wynika, że presja łowiecka na ten gatunek jest niska. Głównymi zagrożeniami jest utrata siedlisk i ich fragmentacja.
Bibliografia
- Hearn, A., Ross, J., Brodie, J., Cheyne, S., Haidir, I.A., Loken, B., Mathai, J., Wilting, A. & McCarthy, J. 2015. Neofelis diardi (errata version published in 2016). The IUCN Red List of Threatened Species 2015: e.T136603A97212874. https://dx.doi.org/10.2305/IUCN.UK.2015-4.RLTS.T136603A50664601.en. Accessed on 23 February 2024.
- Brodie, Jedediah & Giordano, Anthony. (2012). Density of the Vulnerable Sunda clouded leopard Neofelis diardi in a protected area in Sabah, Malaysian Borneo. Oryx. 46. 10.1017/S0030605312000087.
- Hearn, Andrew & Ross, Joanna & Pamin, Daniel & Bernard, Henry & Hunter, Luke & Macdonald, David. (2013). Insights into the spatial and temporal ecology of the Sunda clouded leopard Neofelis diardi. The Raffles bulletin of zoology. 61. 871-875.
- Matsuda, I., A. Tuuga & S. Higashi, 2008. Clouded leopard (Neofelis diardi) predation on proboscis monkeys (Nasalis larvatus) in Sabah, Malaysia. Primates, 49: 227–231
- Morino, Luca. (2011). Clouded Leopard Predation on a Wild Juvenile Siamang. Folia primatologica; international journal of primatology. 81. 362-8. 10.1159/000324303.
