Mormi borneański

• Encyclopedia of Wild Cats
• Mormi borneański

Catopuma badia

Mormi borneański

WYGLĄD

Sierść mormiego borneańskiego jest zwykle koloru kasztanowego, ale znane są również osobniki o szarym zabarwieniu. Mormi borneański ma długi ogon o długości około 73% długości ciała, zaokrągloną głowę i małe, zaokrąglone uszy. Umaszczenie, proporcje ciała i bardzo długi ogon sprawiają, że jest podobny do jaguara.

Brzuch i spód ogona są jasne. Podbródek jest biały, a na policzkach znajdują się dwa słabo zaznaczone brązowe paski. U wszystkich osobników tylne strony uszu są ciemniejsze. Na czole znajdują się słabo zaznaczone, ciemne paski, a w wewnętrznych kącikach oczu są jasne plamki. Na tyle głowy obserwuje się ciemny rysunek w kształcie litery “M”.

Wygląda jak miniaturowa wersja mormi złocistego (Sunquist,. 2002)

WYSTĘPOWANIE I SIEDLISKO

Mormi borneański jest gatunkiem endemicznym Borneo i występuje we wszystkich regionach wyspy z wyjątkiem Brunei i Południowego Kalimantanu w Indonezji. Ich występowanie jest nadal mało znane, chociaż liczba potwierdzonych zgłoszeń rośnie.

Jego występowanie wydaje się ograniczone do lasów o naturalnej i półnaturalnej pokrywie roślinnej, jednak w obrębie tych siedlisk wykazuje pewną plastyczność siedliskową.(Sunquist,. 2002)

BEHAWIOR

Nie ma prawie żadnych informacji na temat zachowania, ekologii, struktury społecznej lub przestrzennej mormiego borneańskiego.

POŻYWIENIE

Brak informacji.

GŁÓWNE ZAGROŻENIA

Nie są znane. Utrata siedlisk, w szczególności w wyniku wylesiania w celach handlowych – przekształcania lasów w uprawy palmy olejowej lub inne plantacje rolne, wydają się największym zagrożeniem. Mimo, że jest to nielegalne, wysokie zainteresowanie tym gatunkiem powoduje, że poluje się na nie, żeby je złapać i sprzedać do prywatnych placówek rozrodu czy zoo(Sunquist,. 2002). Ostatecznie pęd człowieka do pozyskiwania wiedzy może być tym co skaże ten gatunek na wymarcie.