Mormi złocisty
Catopuma temminckii
Mormi złocisty
WYGLĄD
Mormi złocisty jest kotem średniej wielkości o stosunkowo długich nogach. Wyglądem przypomina złotego kota afrykańskiego (Caracal aurata). Najpowszechniejszym kolorem futra jest złocisty lub czerwonobrązowy, ale może być ciemnobrązowy, a także szary.
Najbardziej charakterystyczne cechy tego kota to białe linie z ciemnobrązowym lub czarnym obrysem, które biegną policzki oraz od wewnętrznych kącików oczu ku czubkowi głowy. Uszy są zaokrąglone z czarnym grzbietem i szarą plamką. Klatka piersiowa, brzuch i wewnętrzna strona ud są białe z niewielkimi plamami. Nogi i ogon są szare lub czarne w dystalnych końcach. Końcowa połowa ogona jest biała od spodu i często noszona z zawiniętym do góry końcem.
WYSTĘPOWANIE I SIEDLISKO
Obszar występowania mormiego złocistego jest podobny do występowania pantery mglistej (Neofelis nebulosa), pantery sundajskiej (Neofelis diardi) i lamparcika marmurkowego. Występuje od podnóża Himalajów po Chiny i Azję Południowo-Wschodnią. Zasiedla również Bangladesz, Bhutan, Kambodżę, Indie, Indonezję, Laotańską Republikę Ludowo-Demokratyczną, Malezję, Mjanmę, Nepal, Tajlandię i Wietnam.
Występuje w różnych leśnych siedliskach, takich jak tropikalne i subtropikalne, wilgotne wiecznie zielone lasy mieszane i suche lasy liściaste.
BEHAWIOR
Niewiele wiadomo o zachowaniach mormiego złocistego ze względu na słabe poznanie tego gatunku. Uważano, że jest to kot aktywny głównie w nocy, ale najnowsze dane wskazują, że jest może być również aktywny o zmierzchu, a także w ciągu dnia.
POŻYWIENIE
Mormi złocisty jest przede wszystkim naziemnym myśliwym. Poluje na różne gatunki i wydaje się być drapieżnikiem generalistycznym i oportunistycznym. Wiadomo, że poluje na płazy, małe gady (jaszczurki, węże), owady, ptaki, naczelne, drób i małe zwierzęta kopytne, takie jak mundżak i kaczyl.
GŁÓWNE ZAGROŻENIA
Brakuje informacji na temat populacji mormiego złocistego i jego statusu. Głównymi zagrożeniami wydają sie utrata siedlisk i zmiany spowodowane wylesianiem na obszarze występowania. Lasy Azji Południowo-Wschodniej charakteryzują się najszybszym na świecie regionalnym wskaźnikiem wylesiania ze względu na ekspansję plantacji palmy olejowej, kawy, akacji i kauczuku.
