Ocelot chilijski
Leopardus guigna
Ocelot chilijski
CIEKAWOSTKA
Ocelot chilijski jest najmniejszym kotowatym obu Ameryk i jednym z najmniejszych na świecie.
WYGLĄD
Sierść ocelota chilijskiego jest puchata, szarobrązowa lub czerwonobrązowa z wieloma małymi czarnymi plamkami, a brzuch jest jaśniejszy i również nakrapiany. Pysk tego kota ma charakterystyczny wzór: od każdego oka przez policzek biegnie ciemna linia, kolejny ciemny pasek wznosi się pionowo po obu stronach czarnego nosa. Jego uszy są stosunkowo małe, zaokrąglone i mają czarną tylną stronę z białą plamą centralną. Niektóre osobniki mają wyraźne ciemne paski w poprzek gardła. Ogon ocelota chilijskiego jest zdobiony czarnymi pierścieniami i stanowi około połowy długości ciała. Samce są większe od samic. Melanizm jest dość powszechny w niektórych regionach.
WYSTĘPOWANIE I SIEDLISKO
Środkowe i południowe Chile, włącznie z wyspą Chiloe oraz marginalnie na przyległych obszarach południowo-zachodniej Argentyny od poziomu morza do 2500 m n.p.m.
Pokrywa roślinna jest ważnym wymogiem dla ocelota chilijskiego, ponieważ zwykle występuje ona w typach lasów z silnym podszytem. Jest silnie związany z wilgotnymi umiarkowanymi lasami mieszanymi południowych Andów i wybrzeża, szczególnie z lasami Valdivian i Araucania w Chile. Charakterystyczne dla tych lasów jest występowanie w podszycie buka południowego i bambusa.
BEHAWIOR
Może być aktywny w dzień i w nocy. Osobniki melanistyczne wykazują większą aktywność nocną niż zwykłe. Ocelot chilijski jest dobrym wspinaczem, ucieka na drzewa, gdy czuje się zagrożony. Jest to również jego miejsce odpoczynku.
POŻYWIENIE
Żywi się głównie małymi ssakami – gryzoniami, torbaczami, zajęczakami, ale także ptakami, jaszczurkami i bezkręgowcami. Czasami zjada padlinę.
GŁÓWNE ZAGROŻENIA
Utrata i fragmentacja siedlisk spowodowana głównie wyrębem lasów, działalnością rolniczą i hodowlaną oraz przekształcaniem siedlisk w plantacje sosnowe, a także bezpośrednie ataki ze strony ludzi.
