Żbik europejski

  • Encyclopedia of Wild Cats
  • Żbik europejski

Felis silvestris

Żbik europejski

WYGLĄD

Żbik jest wielkości dużego kota domowego. Ma szeroką głowę i szeroko rozstawione uszy. Sierść żbika jest gruba i długa zimą, szarobrązowa z wyraźnym wzorem złożonym z czarnych pasków na głowie, szyi, kończynach i wyraźną linią wzdłuż grzbietu. Żbiki ma puchaty ogon z kilkoma czarnymi pierścieniami i czarną końcówką. Niektóre osobniki mają białą plamę na gardle. W zimowym futrze nogi żbika wydają się krótkie, a jego budowa zbita; w rzeczywistości ma dłuższe nogi niż większość kotów domowych.

WYSTĘPOWANIE I SIEDLISKO

Żbik europejski zasiedla niektóre części Europy i Rosji, aż po Azję Środkową.

Związany jest głównie z siedliskami leśnymi i najczęściej występuje w lasach liściastych lub mieszanych. Zasiedla również siedliska trawiaste i stepowe i można go spotkać w śródziemnomorskich buszach makia, lasach łęgowych, granicach bagien, wzdłuż wybrzeży morskich lub na bardzo wilgotnych terenach bagiennych.

BEHAWIOR

Żbiki europejskie są uważane za drapieżniki samotne, aktywne głównie nocne i terytorialne. Na obszarach o niskiej aktywności człowieka żbiki są często aktywne w ciągu dnia, a ich aktywność wzrasta o świcie i zmierzchu.

POŻYWIENIE

Głównym pokarmem żbików europejskich są gryzonie, takie jak szczury, myszy i nornice, nie mają szczególnych preferencji gatunkowych. Na obszarach występowania królików mogą one być głównym łupem żbików.

GŁÓWNE ZAGROŻENIA

Jednym z głównych zagrożeń dla żbików europejskich jest hybrydyzacja z kotami domowymi, która może prowadzić do utraty zmienności genetycznej lub utraty specyficznych adaptacji.