SAVE WILD CATS FOUNDATION

Czym jest felinoterapia?

Najprościej tłumacząc, felinoterapia to terapia z wykorzystaniem kotów domowych. Jej celem jest przede wszystkim polepszenie samopoczucia pacjenta. Jest uzupełnieniem dla stosowanego leczenia klinicznego. Polega na kontakcie pacjenta ze specjalnie wybranym zwierzęciem, które przede wszystkim zapewnia wsparcie mentalne - uspokaja, zmniejsza niepokój i poczucie samotności.

Badania wskazują również, że felinoterapia prowadzi do obniżenia ciśnienia tętniczego, zmniejszenia poziomu cholesterolu oraz przyspieszenia gojenia ran. Niektórzy naukowcy uważają, że powoduje wydzielanie endorfin. Można więc bez wątpienia stwierdzić, że ma bardzo dobry wpływ na ogólne samopoczucie człowieka.

Komu koty mogą pomóc?

Obcowanie z kotem jest szczególnie polecane dla osób starszych i małych dzieci. W ich przypadku felinoterapia często jest wykorzystywana jako poszerzenie klasycznej fizjoterapii. Pacjenci są o wiele aktywniejsi i chętniej wykonują ćwiczenia, jeśli polegają one na głaskaniu i zabawie z kotem. Efekty zdrowotne pozostają takie same przy o wiele mniejszym poziomie stresu pacjenta, którego nie trzeba nadmiernie zachęcać do wykonywania ćwiczeń. W ten sposób felinoterapia rozwiązuje jeden z największych problemów przy terapii z dziećmi i osobami starszymi - niechęć do ćwiczenia.

Koty mogą być też dobrym wyborem dla osób z dysfunkcjami lub chorobami psychicznymi. Ich kojąca obecność zmniejsza poziom stresu i łagodzi zaostrzenia stanów chorobowych. Prawdopodobnie pierwszym skojarzeniem w kontekście takich schorzeń są psy asystujące, które są aktualnie zdecydowanie bardziej popularne. Wybór między kotem a psem jest zależny od indywidualnych potrzeb - oba gatunki świetnie spełniają swoje role, ale odpowiadają innym stylom życia i konkretnym potrzebom pacjenta.

Kot wystarczy?

Felinoterapia może przybierać różne formy. Do najbardziej klasycznych należą spotkania z terapeutą i kotem. Łączą w sobie korzyści obcowania ze zwierzęciem i kontaktu z certyfikowanym specjalistą, który często pełni inne funkcje poza byciem opiekunem kota. Z felinoterapii często korzystają psychologowie i terapeuci, którzy łączą specjalizacje w nadziei na osiągnięcie lepszych wyników leczenia.

Koty mogą pełnić również funkcję zwierząt asystujących, szczególnie dla osób, które zmagają się z depresją, autyzmem, ADHD, zaburzeniami lękowymi lub mają problemy ze stresem. W tym przypadku pacjent często jest właścicielem zwierzęcia, które nie wymaga szczególnego szkolenia. Kluczową kwestią jest jego charakter - wystarczy sama obecność kota dla zmniejszenia poczucia samotności czy poziomu stresu.

Wybór kotów do felinoterapii

Tak naprawdę najważniejszym czynnikiem jest charakter i usposobienie kota. Zwierzę musi odpowiadać potrzebom właściciela lub osoby uczestniczącej w terapii. Cechą uniemożliwiającą dopuszczenie kota do kontaktu z człowiekiem jest agresja - zwierzę nie może atakować pacjenta, niezależnie od tego, jaka forma felinoterapii jest prowadzona.

Ile osób, tyle potrzeb - niektórzy będą szukali zwierzęcia z którym można utrzymywać ciągły kontakt fizyczny a inni takiego, które zachowa swoją przestrzeń i będzie wyłącznie towarzyszyć im w codziennym funkcjonowaniu.

Niestety u kotów domowych charakter stabilizuje się dopiero w okolicach drugiego roku życia. Wcześniej nie jest możliwa ocena zwierzęcia pod względem dopasowania do felinoterapii. Są rasy, których typowa charakterystyka zwiększa szanse na odpowiednie przystosowanie, ale również w ich przypadku nie ma gwarancji, że konkretny osobnik będzie odpowiadał ogólnym cechom rasy.

Rasy najczęściej wykorzystywane do felinoterapii to: