Wygląd

Kolor podstawowy jest od brązowo-szarego do czerwonawo-brązowego. Boki i tył ciała są pokryte dużymi, nieregularnymi plamami w kolorze brązowym do czerwonawych otoczonych czarną obwódką. Duże plamy przechodzą w małe ciemne plamy na kończynach, ogonie i i szyi. Spodnia część ciała jest blada. Dwa czarne paski rozciągają się od wewnętrznego kącika oka, przez czoło w tył i w dół szyi. Lamparcik marmurkowy ma bardziej zaokrągloną głowę niż większość innych kotowatych, szeroki pysk i zaokrąglone uszy. Ogon jest niezwykle długi, prawie tak długi, jak całkowita długość ciała i bardzo puszysty. Lamparcik marmurkowy trzyma ogon wyciągnięty poziomo i nie ciągnie go po ziemi. Stosunkowo krótkie nogi i długi ogon sugerują nadrzewne przystosowanie tego małego kota.

Występowanie i siedlisko

Występuje od Nepalu, Bhutanu i północno-wschodnich Indii do części Indochin. Występuje również w Malezji oraz na Sumatrze i Borneo.

Jest silnie związany z siedliskami leśnymi, głównie z wilgotnymi i mieszanymi liściastymi i wiecznie zielonymi lasami tropikalnymi. Preferuje odległe wilgotne lasy i lasy pierwotne.

Behawior

Zachowania lamparcika marmurkowego są słabo poznane. Jest znany jako bardzo dobry wspinacz, który potrafi zejść z drzewa głową w dół.

Pożywienie

Nie przeprowadzono badań dotyczących diety tych kotów. Uważa się, że żywią się ptakami, wiewiórkami drzewnymi, nietoperzami owocożernymi, gryzoniami (np. szczurami i myszami), a także prawdopodobnie owadami, rybami, gadami (np. jaszczurkami) i płazami (np. żabami).

Główne zagrożenia

Głównym zagrożeniem dla marmurkowego kota jest wylesianie. Azja Południowo-Wschodnia ma jeden z najwyższych i najszybszych wskaźników wylesiania, głównie z powodu wyrębu i przekształcania lasów w osiedla ludzkie, rolnictwo, uprawę palmy olejowej, kawy, kauczuku i innych plantacji.