Wygląd

Sierść serwala jest jasnożółta, żółtobrązowa lub płowa z czarnymi plamkami. Na szyi i ramionach plamy często łączą się w prążki. Spodnia część ciała jest białawo-żółtawa i pozbawiona plamek. Dzięki smukłym i długim nogom oraz wydłużonej szyi serwal jest dobrze przystosowany do polowania na małe ofiary w długiej trawie. Jego tylne nogi są dłuższe niż przednie. Ma zwinne łapy i silne zakrzywione pazury, które służą do chwytania myszy i szczurów. Głowa serwala jest mała i delikatna. Jego uszy są bardzo duże, wysoko osadzone i blisko siebie. Tył ucha jest czarny z wyraźnym, poziomym, białym paskiem. Ogon serwala jest stosunkowo krótki.

Występowanie i siedlisko

Serwal występuje w 34 krajach afrykańskich. Zamieszkuje Afrykę Subsaharyjską z wyjątkiem lasów tropikalnych i pustyń.

Zamieszkuje różne tereny trawiaste, takie jak trzcinowiska, bagna, sawanny trawiaste lub mokradła oraz lasy. Preferuje raczej wilgotne siedliska i jest często spotykany wzdłuż rzek.

Behawior

Serwal jest terytorialnym samotnikiem. Wykazuje aktywność głównie o zmierzchu i w nocy, w dzień odpoczywa. W porze wilgotnej serwal poluje również w dzień. Zwiększona dzienna aktywność obserwowana jest również u samic z młodymi.

Pożywienie

Główną zdobyczą serwala są małe ssaki, zwłaszcza gryzonie, a w szczególności szczury. Poluje również na myszy, ptaki, jaszczurki i węże, żaby, ryby i owady.

Główne zagrożenia

Głównym zagrożeniem dla serwala jest utrata i degradacja siedlisk podmokłych spowodowana głównie postępującą urbanizacją i zmianami w użytkowaniu gruntów. Takie tereny podmokłe charakteryzują się wysokim zagęszczeniem gryzoni w porównaniu z innymi i są głównymi obszarami występowania serwala.