Wygląd

Taraj jest kotem średniej wielkości. Jego sierść jest krótka, gęsta i szara. Głowa i ciało pokryte wzorem w postaci małych czarnych pasków i plamek. Na pysku, grzbiecie i szyi plamy łączą się w krótkie linie. Ma biały brzuch, a na wysokości gardła rysują się dwie ciemne, poprzeczne pręgi. Głowa jest stosunkowo duża i szeroka z małymi, zaokrąglonymi uszami. Tylna część uszu jest czarna z białymi plamkami. Gruby, muskularny ogon jest jak na kotowate bardzo krótki i mierzy zaledwie jedną trzecią długości ciała. Ogon oznaczony jest 5-6 czarnymi pierścieniami i czarną końcówką. Nogi taraja są krótkie, krępe i mocno zbudowane. Pazury taraja nigdy nie są całkowicie schowane. Posiadają słabo rozwiniętą błonę pławną między palcami. W przeciwieństwie do kotka kusego taraje nie wykazują wyraźnych zmian morfologicznych przystosowujących je do polowania na ryby.

Występowanie i siedlisko

Liczebność gatunku szybko maleje we wszystkich krajach, zwłaszcza w Azji Południowo-Wschodniej. Gatunek ten występuje głównie w regionie Terai u podnóża Himalajów, w Indiach Wschodnich po Bangladesz.

Taraj jest silnie związany z terenami podmokłymi. Zwykle żyje w pobliżu wody i tam, gdzie występuje gęsta roślinność. Występuje w siedliskach, takich jak bagna i bagna, lasy namorzynowe, trzcinowiska, strumienie.

Behawior

Taraje spędzają większość czasu ukrywając się w gęstwinie. Są doskonałymi pływakami i nurkami. Polują samotnie, głównie w płytkiej wodzie, używając przednich łap do chwytania ryb.

Pożywienie

Taraje zjadają głównie ryby i inne zwierzęta wodne. Żywią się również ptakami, płazami, takimi jak żaby, małe ssaki, gryzonie, gady (np. węże), ślimaki, skorupiaki i mięczaki.

Główne zagrożenia

Główne zagrożenia to utrata i fragmentacja siedlisk, a także nielegalne polowanie i zabijanie w odwecie. Tereny podmokłe i bagna są przekształcane w uprawy rolnicze i pod tworzenie osiedli ludzkich.