Wygląd

Pantera mglista jest średniej wielkości kotem. Ma stosunkowo krótkie, mocne nogi zakończone szerokimi łapami. Kończyny tylne są znacznie dłuższe niż przednie, a ogon jest wyjątkowo długi (zazwyczaj odpowiada długości ciała) i pozwala zręcznie balansować na cienkich gałęziach drzew. Pantera mglista ma dość długą czaszkę, a wraz z siostrzanym gatunkiem, panterą sundajską, posiadają proporcjonalne najdłuższe kły wśród wszystkich kotów. Wzory na sierści to przypominające chmury rozety o ciemnych brzegach i jaśniejszych środkach, które były inspiracją do nadania temu gatunkowi takiej nazwy. Kolor futra może się przechodzić od żółtawo-brązowego do srebrno-szarego, aż po ziemistobrązowy lub ciemnoszary. Wzdłuż kręgosłupa biegną dwa ciemne pasy, a ogon ma 6 pierścieni. Spodnie części ciała są białe lub jasnobrązowe, na kończynach i podbrzuszu znajdują się czarne plamy, a na tyle szyi zaobserwujemy dwa wyraźne, ciemne pasy.

Występowanie

Występują od wschodniego i południowego podnóża Himalajów w Nepalu, przez Bhutan i Indie, po Mjanmę, południowe Chiny, półwysep Malezja i Indochiny (Wietnam, Laos, Tajlandia, Kambodża).

Zamieszkuje najgłębsze obszary wiecznie zielonych lasów i jest ściśle związana z pierwotnymi lasami tropikalnymi.

Behawior

Pantera mglista jest samotnym drapieżnikiem, którego aktywność odnotowuje się o każdej porze dnia i nocy, ale zwykle z nieco większą aktywnością w nocy lub o zmierzchu. Łatwo porusza się wśród drzew, jest doskonałym wspinaczem.

Pożywienie

Żywi się drzewnymi i lądowymi kręgowcami, takimi jak małe jelenie, małpy, wiewiórki, jeżozwierze, łuskowce, dziki i ptaki. Niekiedy polują na domowe ptactwo i kozy. Nie interesują się padliną.

Główne zagrożenia

Największym zagrożeniem dla pantery mglistej jest utrata i rozdrobnienie siedlisk spowodowane wylesianiem i przekształcaniem gruntów w grunty rolne.