Margaj jest bardzo zróżnicowany genetycznie, sugeruje się istnienie trzech grup filogeograficznych:

• Leopardus wiedii wiedii w Ameryce Południowej na południe od Amazonki,

• Leopardus wiedii vigens w Ameryce Południowej na północ od Amazonki,

• Leopardus wiedii glauculus w Ameryce Środkowej.

Wygląd

Do cech wyróżniających margaja należą bardzo duże i wręcz wyłupiaste oczy,  nadające kufie wąski, ale wydatny wygląd. Inną cechą są proporcjonalnie bardzo duże łapy i bardzo długi ogon mierzący do 70% długości ciała. Margaj ma gęste i miękkie futro. Kolor podstawowy jest zazwyczaj żółtawy, ale może też przechodzić w brązowawy. Futro jest wzorzyste z ciemnobrązowymi lub czarnymi rozetami. Są one zazwyczaj bardziej okrągłe i mniej liczne niż u innych gatunków. Spodnia część ciała jest biała, policzki naznaczone dwoma paskami, a tył uszu jest czarny z centralnymi białymi plamkami, podobnymi do tych u kotów ocelota. Na ogonie margaja widoczne są zazwyczaj duże ciemne pierścienie.

Występowanie

Margaj występuje od tropikalnych nizin Meksyku przez Amerykę Środkową po Brazylię i Paragwaj. Południowy skraj jego zasięgu sięga Urugwaju i północnej Argentyny.

Margaj jest silnie związany z siedliskami leśnymi i żyje głównie w tropikalnych i subtropikalnych wiecznie zielonych, liściastych/półliściastych, przedgórskich wilgotnych i bardzo wilgotnych lasach oraz górskich lasach mglistych.

Behawior

Margaj jest samotnikiem. Jest to drapieżnik terytorialny i nocny, ale z pewną aktywnością również w ciągu dnia.

Ciekawostka

Margaje odpoczywają głównie na drzewach i uważa się, że są bardziej nadrzewne i lepiej przystosowane do życia na drzewach niż inne gatunki kotów. Są doskonałymi wspinaczami i mogą zejść z pnia głową w dół lub zwisać z gałęzi na jednej łapie.

Pożywienie

Większość ofiar margajów to zwierzęta nocne. Żywią się małymi ssakami (< 0,6 kg), ptakami i gadami. Większe ssaki średniej wielkości, takie jak wiewiórki, króliki, aguti czy małe małpki, również padają ofiarą margaja, ale w mniejszym stopniu.

Główne zagrożenia

Fragmentacja i niszczenie siedlisk, głównie w formie wylesiania i przekształcania rodzimych lasów w obszary rolnicze, pastwiska i infrastrukturę (np. zapory wodne) są uważane za główne zagrożenia w dzisiejszych czasach. Na niektórych obszarach nadal odbywają się nielegalne polowania.