Ocelot wielki jest genetycznie bardzo zróżnicowany na całym swoim obszarze występowania. Zaproponowano od czterech do dziewięciu podgatunków, ale na podstawie ostatnich badań tymczasowo uznaje się tylko dwa podgatunki:

• Leopardus pardalis pardalis 

• Leopardus pardalis mitis 

Wygląd

Ocelot wielki jest kotem średniej wielkości, o krótkiej sierści, która występuje w barwach od jasnożółtej, żółtawo-beżowej, żółtawo-brązowej do szarawej. Pokryty jest ciemnymi czarnymi plamami, paskami i rozetami, które zmniejszają się na kończynach i łączą się w typowe podłużne paski na bokach. Gardło i brzuch są białe. Ma zaokrąglone uszy, których tył jest czarny z centralnie położoną białą plamką. Ogon ocelota jest zazwyczaj krótki z czarnymi pierścieniami lub paskami na górnej stronie. Każdy osobnik jest wizualnie unikalny, a kolory sierści mogą się różnić pomiędzy populacjami i w ich obrębie. Ocelot ma stosunkowo krępe nogi i proporcjonalnie duże łapy, przy czym przednie są nieco większe niż tylne. Samce zazwyczaj ważą więcej niż samice, a oceloty z lasów deszczowych są większe niż te z siedlisk półpustynnych.

Występowanie

Zasięg występowania ocelota jest duży. Jego rozmieszczenie rozciąga się od Teksasu w USA przez wybrzeże Meksyku, przez Amerykę Środkową i Południową, do północno-wschodniej Argentyny i południowej Brazylii.

Ocelot wielki zajmuje wiele różnych siedlisk, ale najczęściej jest związany z gęstymi siedliskami, takimi jak wiecznie zielone lasy i obszary w pobliżu słodkiej wody. Siedliska ocelotów mogą obejmować tropikalne i subtropikalne lasy suche, zalewowe, liściaste, półdrzewiaste, przybrzeżne, nizinne, górskie, przedgórskie, łęgowe lub iglaste, ale unikają lasów bambusowych.

Pożywienie

Do niedawna sądzono, że ocelot żywi się głównie małymi zwierzętami (ważącymi poniżej 0,6 kg. Ostatnio wykazano, że oceloty mogą być uzależnione od większych ofiar (> 1 kg), takich jak aguti, paki, mrówkojady, małpy, węże, leniwce, króliki brazylijskie, jeżozwierze, a nawet jelenie.

Ciekawostka

Odnotowano również przypadki sporadycznego chwytania przez oceloty wielkie nietoperzy, co wskazuje na inną możliwą metodę polowania polegającą na skakaniu i chwytaniu ofiar w locie.

Główne zagrożenia

Główne zagrożenia dla ocelota to niszczenie i fragmentacja siedlisk (głównie z powodu wyrębu lasów i działalności rolniczej) prowadzące do utraty bazy pokarmowej. Ponadto ocelotom grozi izolacja populacji z powodu fragmentacji siedlisk, co może prowadzić do utraty różnorodności genetycznej.